Op de kop af een jaar geleden verhuisde de familie Reinders met hun gezin en een deel van hun koeien van Toldijk naar melkveebedrijf ‘De Keizer’ in Heelweg. Ze blikken terug op een hectisch jaar, maar door samen de schouders eronder te zetten maakten ze als gezin én bedrijfsmatig een prachtige start.
Een filmpje die dochter Carine maakte van de verhuizing van het jongvee, de koeien, meubels en andere spullen brengt de herinneringen naar de drukke verhuisdagen weer snel naar terug. De beelden van de vrienden van Jarno die eind februari hielpen met het jongvee verhuizen, de koeien die voor de laatste keer gemolken werden in Toldijk, de hulp van familie en buren en van de inboedel in de vrachtwagen lijken van lang geleden, maar niets is minder waar.
Op 1 maart 2021 was de bedrijfsverplaatsing een feit. Nu alle seizoenen gepasseerd zijn, blikken Arno, Hennie en hun kinderen Jarno (25), Carine (16) en Renske (11) terug op een bewogen jaar. Een jaar waarin beide dochters startten op een andere school en nieuwe vriendinnen maakten. Een jaar waarin de familie kennis maakte met een nieuwe woonplek, buren en het dorp Heelweg.
Ook bedrijfsmatig veranderde er veel. Ze schakelden over naar én meer koeien én automatisch melken met weidegang. 62 koeien kochten ze over van de voormalige eigenaren van het bedrijf en 65 van de 100 melkkoeien van Toldijk namen ze mee. De eerste weken na de verhuizing molken ze ieder koppels op één robot. “We hadden het de eerste maanden nog telkens over ‘de Toldijkse koeien’ of ‘eigen koeien’. Na een tijdje was dat niet meer zo en voelde alles als eigen, maar het was wel wennen. Het is als een samengesteld gezin, “, aldus Jarno.
Stijgende melkproductie
Het inmelken van hun eigen koeien verliep erg soepel en rustig. “Al snel zagen we dat de melktank snel vol raakte. Daarvoor moesten we een andere aanschaffen.”
De melkproductie steeg van ruim 32 kg naar 39 kg per koe per dag nu. De Premium Smulbrok van GIJS als lokbrok en met veel energie en smakelijke grondstoffen in de robots was daar debet aan, maar ook de diepstrooiselboxen, de gunstige looplijnen en een goed uitgedacht rantsoen dragen daar aan bij, is Arno’s overtuiging.
“Door de koeien hard te verwennen, willen ze wel geven en houden ze druk op het uier. Fons Klein van GIJS heeft ons ook bijvoorbeeld geadviseerd om bierbostel te gaan voeren. Dat hadden we nog nooit gedaan, maar het bevalt goed. De koeien krijgen meer glans en vreten meer. Omdat ook een deel van de kuilen uit Toldijk mee verhuisden naar hier, moesten we goed kijken wat paste en wat niet. GIJS heeft ons goed geholpen om ook het overgekuilde voer smakelijk te kunnen voeren.”
“GIJS heeft ons geholpen tijdens de hele bedrijfsverplaatsing”, vult Hennie aan. “Het was Erik Reefhuis die opperde om op zoek te gaan naar een andere locatie. De ligging van de grond in Toldijk was niet heel gunstig en de ligboxenstal was een keer aan vervanging toe. Er zaten niet heel veel groeimogelijkheden in het bedrijf, mijn ouderlijk bedrijf. De woning was verouderd en daar moesten we ook een keer iets mee. Ik heb altijd gezegd: als we gaan verhuizen, moet er wel verbetering in zitten. We hebben deze stap gezet voor de nieuwe generatie.”, licht ze toe.
“Het komt er op neer dat we verhuisd zijn omdat ik graag boer wil blijven”, concludeert Jarno. De andere gezinsleden lachen en knikken instemmend. “En het is Erik die met ons meegedacht heeft. Hij heeft veel kennis paraat, heeft een breed netwerk, kan snel schakelen en is goudeerlijk. We hebben meerdere locaties bezocht, samen met onze makelaar Hans Boschloo”, vervolgt hij.
Vinger door de mest
Niet alleen Eriks helpende hand vanuit GIJS inzet wordt gewaardeerd door de familie. Ook zijn ze blij met Fons die meekijkt bij de koeien en het rantsoen en Len Schutte die hen ondersteunt met de mestboekhouding en de wet- en regelgeving. Jarno: ‘Bij GIJS zijn de lijntjes kort en kennen ze ons écht. Bij Fons klopt het wat hij zegt. Voordat hij de keuken binnenkomt is hij al bij de koeien geweest en heeft hij zijn vinger al door de mest gehaald’, vertelt hij met een lach. Hennie geeft aan dat de familie al vanaf het begin klant is bij GIJS, ook voordat GIJS zelfstandig verder ging en dus al toen het Hendriks UTD was. ‘We hechten aan persoonlijk contact en dat vinden we bij GIJS. Het gebeurde één keer dat de jaarlijkse kerstattentie van GIJS met een andere levering mee kwam. Dat ging er bij ons niet in. Wij hechten ook op zulke momenten aan even een kop koffie samen en een terugblik op het jaar. Dat was één keer, nooit meer’, vertelt een lachende Hennie. ‘En Het vorig jaar hebben we van GIJS een heerlijke taart ontvangen, omdat we derde waren geworden met de GIJS-Gehaltentrofee. Dat was ook zo’n mooi moment voor ons. Een teken dat het plaatje klopt, door wat we doen samen met het advies van GIJS.’
Fervente weiders
Arno: ‘Wij zijn fervente weiders en de huiskavel van 30 ha hier leent zich er perfect voor. Leuke bijkomstigheid is dat de mensen in het dorp stonden te juichen toen ze hoorden dat de koeien weer de wei in gingen. Het bedrijf ligt aan de rand van Heelweg en vlakbij de school. We kregen zelfs bloemen van mensen die er zo blij mee waren.’
Het weiden ging niet zonder slag of stoot. Eerst was er al het nodige werk door de aanleg van de afrastering en de aanleg van een kavelpad. Het begin van de weidegang was dan ook het eerste moment dat beide koppels koeien samen kwamen, aldus Jarno. ‘De rangorde speelde op en we moesten telkens heel veel koeien uit de wei halen voor de robot. Het was zeer veel lopen en halen. Al snel besloten we dat we een selectiepoort uitkomst zou kunnen bieden. Een flinke investering, maar we gingen er toch voor. Nu kunnen de koeien vanaf 4.00 uur naar buiten tot 10.00 uur. In de middag staan ze op stal en vanaf 16.00 uur tot 19.00 kunnen ze weer naar buiten. Rond 21.00 uur worden de laatste koeien opgehaald uit de wei.’
Vuurdoop
Arno spreekt van een flinke vuurdoop. ‘De Mortellaro waar wij in Toldijk mee kampten, ging helaas over op de rest van de veestapel. De klauwgezondheid heeft veel aandacht gehad. Ook kuilden we de eerste snede flink nat in. Deze kuil scheurde en hebben we dus opnieuw moeten afdekken. Gelukkig is de mais wel goed geslaagd.’
Frisse start
De overstap naar automatisch melken bevalt hen goed, ook al werd eerst wat gevreesd voor de Fleckviehkoeien die geen robots gewend waren. Arno: ‘We hebben hulp gehad van Infarming Zelhem met inmelken, maar de koeien pakten het snel en goed op en nog steeds loopt het goed. De stal functioneert goed en de veestapel die we hebben overgenomen is puntgaaf. Het zijn echte kippenvelkoeien. Ze geven goed met prima gehaltes. We zijn sowieso dik tevreden over de melkproductie en de gehaltes. Een koe die onlangs de 78 liter aantikte was een kickmomentje. We zitten nu op zo’n 11.000 liter gemiddeld. Dat overtreft al onze verwachtingen.’
Om een uniforme veestapel in de stal te hebben, stapt de familie na vijf jaar tóch weer af van het Fleckviehras. Jarno: ‘Fleckvieh is toch net te klein en loopt net achter met melk en gehaltes. Door het robotmelken tekent zich dat af. We slaan dus toch weer de weg in met roodbonte Holsteins.’
Na een bewogen jaar kwam er eindelijk tijd voor meer rust, toen Arno en Jarno in december de koeien geschoren hadden. Hennie: ‘Er kwam het afgelopen jaar veel op ons af, bedrijfsmatig, maar ook privé. We lagen natuurlijk wel onder een vergrootglas in en om het dorp. Maar we voelen ons hier zeker welkom. Het is voor ons een frisse start op een nieuwe plek. Als ik zie hoe we dat samen gedaan hebben, maakt me dat meer dan trots op ons gezin én op de koeien.’
