Het eerste wat me opvalt als ik over de smalle landweggetjes naar de typische Twentse boerderij rijd, is het prachtige, serene landschap. En dat op een steenworp afstand van de stad Almelo. Als ik het erf op rijd, staat een lachende Gea me al op te wachten. Gebruind, want ze is juist terug van een weekje skiën. De koffie staat klaar. Gepassioneerd begint ze te vertellen. Over de wandeltochten die ze organiseert, over haar rol binnen LTO Noord, Almelo Allee en Stichting Plattelands Ontwikkeling Almelo. Aan alles is te merken dat ze iemand is die van aanpakken houdt. Samen met haar man Herman Schut vormt ze een samengesteld gezin met 4 kinderen. Ze hebben 140 stuks melkvee met bijbehorend jongvee en begeleiden regelmatig stagiaires. Daarnaast zet Gea zich in om stad en platteland dichter bij elkaar te brengen en zijn ze bezig om het certificaat ‘Educatieboerderij’ te verkrijgen.
Ik ben nieuwsgierig naar hoe Gea haar draai heeft gevonden op de boerderij na meer dan 25 jaar in een kantoorfunctie voor GIJS te hebben gewerkt.“Alles werd anders toen ik Herman leerde kennen en bij hem op de boerderij ging wonen. Ik ging verhuizen en de gezinssamenstelling veranderde. Ik kampte destijds al jaren met een kwakkelende gezondheid, had veel pijn en sliep erg slecht. Het was daardoor moeilijk om goed te kunnen functioneren. Ik ben iemand die ergens vol voor gaat, en als dat niet lukt is dat heel frustrerend. En dat was weer niet bevorderlijk voor mijn ziekte. Hoewel ik mijn werk erg leuk en afwisselend vond, speelde ook de reistijd een rol. Uiteindelijk voel je dat het zo niet langer gaat en moet je keuzes maken. Daarnaast groeide mijn interesse in de boerderij.” Gea begint te stralen als ze vertelt over haar passie. “De opfok van de kalveren is nu helemaal mijn verantwoordelijkheid. Herman laat mij hier volledig vrij in.” Maar het was niet altijd zo positief. “We hebben allebei een moeilijke tijd doorgemaakt. Herman is in 2005 de moeder van zijn 3 jongens verloren als gevolg van borstkanker. Hij stond er helemaal alleen voor. Zelf heb ik me moeten losmaken uit een moeilijke relatie waarin ik jarenlang mezelf niet kon zijn.”
Ondertussen hebben ze samen iets moois opgebouwd. En dat stralen ze ook uit. Gea: “Je moet er wel zelf iets van maken. In vergelijking met werken op kantoor, kan het werk op de boerderij best eenzaam zijn. Om te voorkomen dat het verstikkend gaat werken, zoek ik heel bewust activiteiten buiten de deur. Ik vind het belangrijk dat we het grote geheel blijven zien en blijven denken in vorm van kansen. Ook ons rijke sociale leven is voor ons erg belangrijk.” Herman is het hier roerend mee eens. “De kinderen, onze relatie en onze vrienden en familie staan op nummer 1, het bedrijf is vooral werk, dat realiseren we ons maar al te goed.”
“Hier op de boerderij kan ik mezelf zijn”
Als ik informeer naar een opvolger reageert Herman heel nuchter. “De jongens zijn nu aan het studeren en gaan naar het buitenland voor stages. Ik gun ze de vrijheid om hun eigen weg te gaan. Als ze hier willen komen werken zijn ze van harte welkom. We zien wel wat de toekomst ons brengt.” Als kind moest Gea niets hebben van het boerenbedrijf van haar ouders in Markelo. “Hier op de boerderij kan ik mezelf zijn.”
