“Dierenarts zijn is echte een mensenbaan. Als student dacht ik nog dat het een beestenbaan is, maar ik ben vooral met de veehouder bezig. Tachtig procent van mijn werk is bedrijfsbegeleiding. Ik wil het bedrijf verder helpen en daarvoor moet ik de veehouder zien te overtuigen. Dat is het moeilijkste, want dan moet ‘ie z’n werkwijze veranderen. Dat is de uitdaging – maar daar zit ook de voldoening, als het lukt.”
“Van het begin af aan was het mijn intentie om me te specialiseren in herkauwers, en dat is ook gelukt. In 2006 ben ik begonnen in Eibergen.
Toen deed ik er ook nog wel varkens bij, en af en toe een spreekuur voor gezelschapsdieren. In 2008 werd deze praktijk toegevoegd aan de samenwerkende praktijken van Groenlo en Lichtenvoorde. Vanaf dat moment was GELRE Dierenartsen zo groot, dat elke dierenarts z’n eigen diersoort kon doen en heb ik me gespecialiseerd in koeien en geiten.”
“Ik heb niet echt een favoriete diersoort, de combinatie, de afwisseling is juist het mooist. Ik zou niet graag een keuze tussen koeien of geiten willen maken. Het contact met mensen is voor mij het leukste van het vak. En dan zijn koeienboeren weer heel anders dan geitenboeren. Geitenhouders zijn bijna nooit geitenhouder omdat hun vader dat ook was. Je zult versteld staan hoeveel koeienboeren dingen doen omdat pa dat ook zo deed… Dat maakt het wel eens lastig om ze zo ver te krijgen dat ze hun werkwijze veranderen. Geitenboeren staan er heel anders in. Dat zijn vaak ex-koeienboeren of ex-varkensboeren. Ze staan open voor adviezen. Als ondernemers zijn ze gretig en vernieuwend. Dat vraagt vaak om een heel andere aanpak dan bij koeienboeren.”
“Puur vakinhoudelijk vind ik het ‘t mooiste als ik een ingewikkelde verlossing tot een goed einde kan brengen. Een afwijkende ligging, een tweeling: als dat lukt, is het echt kicken. Vannacht om 03.00 uur ging de telefoon: er moest een koe kalven en het schoot maar niet op… De boer vroeg heel beleefd of ik alsjeblieft wilde komen. In dit geval lukte het niet om het kalf op een natuurlijke manier geboren te laten worden. Het was een Holstein x Montbéliarde, die was gewoon te groot. Het werd dus een keizersnede. Het ging allemaal goed, maar een keizersnede is gewoon een kunstje.”
“Het meeste schik in m’n leven? Dat heb ik toch wel van m’n werk. Het hele totaalplaatje, het contact met de veehouders en het ambulante werk. Nu klinkt het net alsof ik m’n gezin wegcijfer, maar dat is niet zo. Sebastiaan en ik werken allebei parttime, en we hebben een goede gastouder thuis. Kwestie van goed regelen en plannen: als ik dienst heb, is mijn man thuis, of de gastouder. Vakanties zijn spaarzaam, maar als je het in ‘t leven alleen van de vakanties moet hebben, is het niet goed, toch? Deze zomer gaan we wel weer voor het eerst op fietsvakantie, met de kinderen. Gewoon in Nederland, maar als we met de westenwind meefietsen, zitten we hiervandaan ook zó in het buitenland, haha!”
“Keizersnede is gewooneen kunstje”
